Nieuwe blog voor mijn wereldmuziekverslaggeving!

Vanaf heden publiceer ik alle berichten over wereldmuziek via de volgende nieuwe blog!
wereldmuziekavonturen.blogspot.com

Gelezen: 'Hoe ik dom geworden ben' van Martin Page

Op de blog van collega bibman las ik vorige week een bespreking van Hoe ik dom geworden ben van de Franse auteur Martin Page. Het gaat om zijn debuutroman uit 2001. De auteur werd in Frankrijk juichend binnengehaald als een nieuwe Michel Houellebecq en vertalingen volgden snel. De bespreking deed mij watertanden om het boekje van 126 pagina’s even tussendoor te lezen. Het gegeven sprak mij dadelijk aan. Een verstandige jongeman voelt zich heel ongelukkig en neemt het besluit om dom te worden, met rijkdom en geluk als gewenst resultaat. Het boekje is een satire op de consumptiemaatschappij, het zit vol met spitsvondigheden, maar toch vond ik het een afknapper. Waarschijnlijk is de schrijfstijl hiervan de belangrijkste oorzaak. Nogal saai en afstandelijk, intellectualistisch en veel 'gezochte' metaforen en beschrijvingen. Volgens mij zit er een veel betere roman in het uitgangspunt. Het kan natuurlijk ook best zijn dat de vertaling gewoon niet goed is. Zinsneden zoals: 'na water op het vuur gezet te hebben...zonder een druppel van zijn thee gedronken te hebben...' lees ik niet graag. Wel grappige vondsten (vb de zelfmoordschool), maar niet goed uitgewerkt. Geef mij dan toch maar Michel Houellebecq, wiens schrijfstijl ik veel spontaner vind, waardoor zijn humor veel beter uit de verf komt!

Gelezen: 'Leuke dingen voor witte mensen' van Christian Lander

Plezant om te lezen over de arty-farty Amerikaan die dweept met New York en Europa, houdt van dure broodjes, brunchen, biovoeding, authentieke Aziatische restaurants, verre reizen naar plaatsen waar geen toeristen komen, trektochten in de natuur, obscure muziek, arthousefilms. Verder heeft deze 'witte' mens geen televisie, staat hij stil bij concerten, is bekommerd om het milieu en heeft minstens enkele zwarte medemensen en homoseksuelen in zijn vriendenkring. Grappig boekje dat wel tot nadenken zet! Kom ik namelijk ook zo aanstellerig over? Want ongeveer de helft is ook op mij van toepassing.

Marc De Bel, serendipity en genre-etiketten

Gisteren was de bekende jeugdauteur Marc De Bel te gast in onze bib. De toekomst van het boek kwam ter sprake, het e-book en het nadeel van het gedrukte boek dat het niet over hyperlinks beschikt. Vervolgens ging het over zoeken via google en het feit dat je tijdens zo een zoekactie soms ineens iets interessants tegenkomt, waar je helemaal niet naar op zoek was en dat dit internet zo boeiend maakt. De auteur merkte vervolgens op dat daar een specifieke term voor bestaat, maar hij kon niet op de naam komen (de titel van een plaat van de police?). Soit, het toeval wil dat net vandaag in DM Magazine een edito staat over de moeilijk te vertalen Engelse term 'serendipity', te omschrijven als 'de gave om door toevalligheden en intelligentie iets te ontdekken waar men niet naar op zoek was. Om zo waardevolle dingen te ontdekken'. In dit artikel stond nog een interessante quote: 'Het nadeel van Facebook, Twitter en zelfs internetnieuws is dat beoefenaars ervan zich eigenlijk in een 'eigen gelijk' niche nestelen, enkel nog lezen wat zogenaamd voor hen voorbestemd is'. Als we deze lijn verder trekken doen sociale bibliotheekcatalogi hetzelfde: na een zoekactie dadelijk uitvogelen welke andere boeken aan uw smaak zullen voldoen. Verder lees ik: 'Gewone kranten en magazines hebben het voordeel dat de lezer geconfronteerd wordt met artikels die hij niet verwacht, die zelfs niet bij zijn leefwereld passen, maar daar uiteindelijk toch een invloed op kunnen hebben'. Dit alles zet ons natuurlijk aan het denken. Ik herinnerde mij ineens die bibliothecaris die mij enkele jaren geleden vertelde dat hij geen genre-etiketten op zijn boeken wenste, omdat de lezer dan enkel boeken selecteert in het genre dat hem aanspreekt en niet meer bij toeval eens iets heel anders interessants ontdekt. Ik ben benieuwd naar reacties op deze invalshoek en het artikel (dat ik on-line enkel via mediargus te pakken gekregen heb).

Onze chatsessie

Om nog eens even rustig na te lezen!
De link

Ning: nog een interessant ding!

In het kader van de cursus maakten we allemaal kennis met bibliotheek20.ning.com, een sociale netwerksite, specifiek voor de bibliotheeksector. Ik weet niet of het jullie ook opgevallen is dat het met Ning mogelijk is om een eigen sociaal netwerk op te richten. Dit zou een kans kunnen zijn voor gemeentebesturen om met hun intranet web 2.0 te introduceren bij alle medewerkers. Ook lijkt het mij een handig communicatieinstrument voor bijvoorbeeld een gemeentelijke vriendenkring. Kortom, mogelijkheden te over, natuurlijk ook voor privégebruik.
De voordelen voor gemeentebesturen op een rijtje: interactiviteit (alhoewel waarschijnlijk niet iedereen dit als een voordeel zal beschouwen), gratis, overal toegankelijk, web 2.0 in de zin dat het mogelijk is om fora uit te bouwen, blogs te integreren, foto's en video's op te laden, gebruik te maken van RSS-feeds enz. En een belangrijke troef is dat het netwerk kan afgesloten worden voor derden: je kan namelijk kiezen voor een netwerk dat enkel voor 'leden' toegankelijk is. Ning wordt meer een meer gebruikt door Nederlandse gemeentes voor de uitbouw van een interactief intranet (bijvoorbeeld in Haarlem).

Van web 2.0 naar Bibliotheek 2.0

Bibliotheek 2.0 is voor mij meer dan enkel wat web 2.0 toepassingen gebruiken in onze bib. Zoals we al meerdere keren in de cursus hebben kunnen lezen, gaat het om een volledige mentaliteitsverandering die moet uitmonden in een gedragsverandering, vooral ten aanzien van de klant en dit zowel in de fysieke bibliotheek als digitaal. Bij web 2.0 ligt de nadruk op het sociale, hetzelfde met bibliotheek 2.0. De gebruiker moet de kans krijgen om echt te participeren en actief mee te denken. Dit is meer dan af en toe een aankoopsuggestie of een ideeënbus, de gebruiker moet het gevoel krijgen dat de bib er helemaal voor hem is, dat de bib een echte plaats krijgt in zijn leefwereld, zowel fysiek als digitaal. Daarom is het belangrijk dat we aanwezig zijn op de ‘virtuele’ plaatsen waar gebruikers zich bevinden. Naast digitale toepassingen is daarom ook de inrichting van het gebouw belangrijk, de bib moet openheid en ‘welkom’ uitstralen en de klantvriendelijkheid van het personeel moet centraal staan. Dit is meer dan de vanzelfsprekende vriendelijkheid en hulpvaardigheid. Het gaat er meer om dat we minder aanbodgericht moeten denken en bezig zijn. Dus minder tijd steken in collectievorming (nog een hardnekkig taboe, maar we kopen toch voor een groot stuk allemaal dezelfde boeken!?), catalografie centraliseren en de balie automatiseren zodat er tijd vrij komt om echt bezig te zijn met de klanten die het nodig hebben. Laat de bezoeker die op zijn gemak wil grasduinen en hierbij geen hulp van personeel op prijs stelt gerust zijn gang gaan, maar schep een aangenaam klimaat zodat deze bezoeker geprikkeld wordt om op ontdekkingstocht te gaan. Verder moet er meer aandacht gaan naar de ontmoetingsfunctie (ook zowel fysiek als digitaal) en mogen we de zwakkere groepen niet uit het oog verliezen. Er wachten ons nog boeiende tijden!

Bibliotheek 2.0: koudwatervrees?

Mijn keuze viel op Rouwen om bibliotheek 2.0, een kort artikel van Johan Mijs dat al een jaartje oud is, maar nog altijd ‘pijnlijk’ actueel. Uitgangspunt zijn de vijf fasen die de meeste mensen moeten doorlopen voordat zij na een traumatische ervaring weer tot rust komen. Johan Mijs stelde na een uiteenzetting over bibliotheek 2.0 vergelijkbare reacties vast, namelijk:
ontkenning (‘ geen reden om te veranderen', 'we zijn toch goed bezig’)
woede (‘dit is slechts een hype’)
onderhandelen (‘als ik hier tijd voor zou kunnen maken dan…', 'als ons personeel meer know- how zou hebben dan…')
depressie (‘het zal niet meer voor mij zijn’, ‘welke rol kunnen wij nog spelen’ )
aanvaarding (‘ik zie heel veel kansen’, ‘ik wil hiermee aan de slag’)
Persoonlijk vind ik deze reacties heel herkenbaar, want ik kwam ze allemaal al tegen, niet alleen bij collega-bibliothecarissen en personeelsleden van onze bib, maar ook bij de verschillende cursisten. Weerstand bij verandering is heel normaal, vraag is hoe we er het best mee omgaan om ze te overwinnen. Met mijn personeel communiceer ik zoveel mogelijk over deze cursus in de hoop dat mijn enthousiasme een beetje op hen overslaat. Ik denk wel dat ik hier ten dele in slaag, maar je kan zoiets natuurlijk niet forceren. Mensen voelen zich bedreigd in hun klassieke rol en hebben schrik dat zij de nieuwe taken die van hen verwacht worden niet meer aan zullen kunnen. Daarom pleit ik ervoor dat zoveel mogelijk collega’s de kans krijgen om deze cursus ’23 dingen’ te volgen, samen met enthousiaste medecursisten. Laat de vonken maar overslaan, zodat de wedergeboorte (extra zesde fase) een feit wordt!

Sociale bibliotheekcatalogi: zoeken, vinden, inspiratie opdoen & delen

Als het hele web socialer wordt, is het logisch dat ook bibliotheken niet achter blijven met hun catalogi. Sociale catalogi maken gebruik van externe data om hun catalogus te verrijken, geven de mogelijkheid om via RSS of widgets de catalogus daar te brengen waar de gebruiker zich on-line het meest bevindt en laten de gebruiker zelf inhoud toevoegen. Maar het geheel moet natuurlijk wel overzichtelijk blijven, zeker voor de gebruiker die gewoon op zoek is naar een boek en te weten wil komen waar hij het zo snel mogelijk kan ontlenen. Mooie voorbeelden zijn de catalogi die gebruik maken van de aquabrowser, zoals zoeken.bibliotheek.be, waarmee bibnet VLACC2 tegenwoordig presenteert en hierbij gebruik maakt van de voor ons ondertussen bekende web 2.0 toepassingen librarything en last.fm om de zoeker te inspireren. Met de recente toevoeging van my discoveries gaan ze nog een stap verder en kan de gebruiker rechtstreeks gaan taggen, beoordelen, recenseren, lijstjes maken en dit alles delen met anderen. Ik heb mij aangemeld en heb de mogelijkheden even uitgeprobeerd. Een nadeel kan zijn dat er overlappingen optreden met de externe toepassingen. Ik bedoel dat de gebruiker er waarschijnlijk niet van houdt om zowel via my discoveries als via librarything dezelfde boeken te gaan taggen, kwoteren en recenseren. Over het taggen door gebruikers lees ik regelmatig kritische dingen. Het is natuurlijk zo dat bibliotheken jaren expertise opgebouwd hebben in het opbouwen van gestructureerde trefwoordensystemen, zoekbomen enz. Het is moeilijk om dit los te laten en de gebruiker zelf vrije trefwoorden te laten toevoegen. Maar persoonlijk zie ik hierin geen probleem, de 'tags' staan los van de officiële trefwoordenstructuur en vermits de meeste gebruikers niet structureel maar associatief zoeken kan het de zoekacties zeker vergemakkelijken. Hoe meer gebruikers gaan taggen, hoe minder 'ruis' hierin. Verder is het belangrijk dat een sociale catalogus aanwezig is via andere platforms zoals blogs, facebook enz. Dat kan bijvoorbeeld door een widget toe te voegen aan de facebookpagina van een bibliotheek om rechtstreeks te gaan zoeken in de catalogus. Persoonlijk kijk ik met bewondering naar de bib van Brugge, waar men het heft zelf in handen genomen heeft met de prachtige sociale catalogus cabrio die trouwens mooi geïntegreerd is met website, facebook & blog. Ideaal zou het zijn als de gebruiker via een zoekopdracht in google rechtstreeks in onze bibcatalogi terecht komt. Want via google zoeken gebruikers naar informatie. Mijn ervaring is ook dat de meeste bibliotheekgebruikers nog niet vertrouwd zijn met de extra's die een catalogus kan bieden, het is een taak van het personeel om hen de weg te wijzen in dit nieuwe aanbod. Ook worldcat heb ik even uitgeprobeerd. Nadeel is dat er geen Vlaamse openbare bibliotheken te vinden zijn. Het programma is ook iets minder gebruiksvriendelijk, lijkt mij eerder gericht op professionelen en gebruikers van wetenschappelijke bibliotheken. Er is hier wat meer zoekwerk vereist om je doel te bereiken en er wordt op het eerste zicht minder externe inhoud aangeboden. De aquabrowser van zoeken.bibliotheek.be lijkt me een stuk laagdrempeliger voor de gemiddelde klant. Al bij al blijft het aantal sociale catalogi op dit moment nog beperkt. Dit heeft volgens mij te maken met enerzijds de bibliothecarissen die nog niet altijd mee zijn met het web 2.0 landschap en anderzijds de softwareleveranciers die om commerciële redenen blijven vasthouden aan het ontwikkelen van eigen producten en deze vervolgens afschermen voor derden i.p.v. gebruik te maken van de toepassingen die hun nut al bewezen hebben en deze te integreren.

Last.fm en Deezer: verfrissende speeltjes voor de bib?

Last.fm ken ik al een tijdje. Als muziekliefhebber kom je er automatisch terecht tijdens het googelen naar favoriete muziek. Ik gebruikte het voornamelijk om even naar cd's te luisteren die ik van plan was te kopen via Amazon of een andere internetleverancier. Jawel, ik ben op muziekgebied nog van het oude tijdperk. Gratis streaming muziek zonder download voldoet voor mij niet. Als ik iets graag hoor, prefereer ik de aanschaf van de cd. Downloaden doe ik ook af en toe, als de fysieke cd niet meer te vinden is of als ik tijdens het googelen toevallig bij een 'gratis' download uitkom van een album dat mij net niet genoeg boeit om het te kopen. Via de computer luister ik verder nauwelijks naar muziek en een i-pod heb ik ook niet, zeker die 'oortjes' zou ik niet kunnen verdragen, ik ben ook nooit een liefhebber geweest van de walkman. Na het downloaden heb ik nog altijd de gewoonte om er een ceedeetje mee te branden en dat beluister ik vervolgens knus in de zetel of in de wagen. Na het bijwonen van de studiedag over de dematerialisering van muziekmaterialen te Genk, ben ik Last.fm en Deezer wat beter gaan verkennen, door bij beiden een profiel aan te maken en uit te proberen wat er allemaal mogelijk is voor de bibliotheek. Last.fm focust heel fel op het sociale aspect en hun 'catalogus' is enorm ruim en veelzijdig. Ik ben er op zoek gegaan naar favoriete artiesten, heb stukjes beluisterd en gekeken naar de suggesties (related artists), die vaak best wel accuraat zijn. Ik heb hartjes uitgedeeld aan favoriete nummers, artiesten toegevoegd aan mijn library, wat concertinfo bekeken enz. Het is allemaal best een plezierig tijdverdrijf, wat grasduinen in muziek en kleine stukjes (voor)beluisteren. De koppeling met i-tunes heb ik niet gemaakt, omdat ik dus nauwelijks muziek beluister via de computer. Deezer is minder gericht op het sociale, de collectie is veel beperkter, er is bijvoorbeeld heel weinig jazz en wereldmuziek te vinden en ook nieuwigheden ontbreken vaak. Wat kunnen we met beide muzieksites doen in functie van de bib? Last.fm kan interessant zijn om suggesties aan te bieden via de catalogus, zoals nu al gebeurt via zoeken.bibliotheek.be . Is last.fm ondertussen betalend? Ik heb er nog niets van gemerkt. Verder heb ik geprobeerd om via last.fm een playlist te maken met nummers uit recent aangekochte cd's voor de bib. Dit leek mij een leuke manier om aanwinsten te presenteren via de bibblog. Probleem is dat er bij last.fm momenteel geen 'embeddable' widgets beschikbaar zijn voor playlists. Widgets van 'recent gespeelde nummers' zijn wel beschikbaar. Ik heb voor deze persoonlijke blog geopteerd voor een widget met een willekeurige selectie uit mijn 'libary'. Via Deezer ben ik er wel in geslaagd om een playlist met aanwinsten te maken voor de bibblog, maar het was even zoeken, omdat hun aanbod veel beperkter is dan dat van last.fm. De in de cursus vermelde widget van Gooik is blijkbaar verdwenen?!
Besluit over dit 'ding': sociale muzieksites zijn bruikbaar voor de bib om de catalogus te verrijken met suggesties en kunnen een meerwaarde bieden als 'gadget' voor op de blog, vooral om aanwinsten of speciale thema's te promoten.
Hierbij mijn profielen bij Last.fm en Deezer

Sociale netwerken: te consumeren met verstand

Je hoort mij al aankomen. Facebook kan gevaarlijk zijn, ook al begon het allemaal vrij onschuldig met de aanmaak van een profiel in oktober 2008, niet met de bedoeling om er verder veel mee aan te vangen. Voordat ik het goed en wel in de gaten had, werd ik een beetje verslaafd. Even uitzoeken hoe ik een groep voor de bib kon aanmaken, een link maken met blogger, picasa en librarything. En natuurlijk vrienden zoeken, waarbij ineens lang uit het oog verloren klasgenoten opduiken, zelfs uit de lagere school. En dan oude klasfoto's delen, elkaar erop taggen, heel plezant allemaal. Op voorhand was ik van mening dat een 20-tal vrienden wel zou volstaan, maar voor ik het zelf goed in de gaten had, zat ik al boven de 100 contacten. De meerderheid hiervan zijn mensen uit de bibliotheeksector, waarvan ik er een heleboel niet persoonlijk ken, maar het is interessant om op de hoogte te blijven van hun acties en info uit te wisselen. De groep 'bib Maaseik' heeft momenteel een kleine 100 leden, waaronder een 50-tal bibgebruikers en de rest alweer uit het werkveld. Ja, ook ik ben lid / fan van (of bevriend met) een 20-tal bibliotheken via facebook. Kwestie van te weten hoe de collega's het aanpakken. Of het een duurzame manier is om met onze klanten te communiceren zal nog moeten blijken, nu is het allemaal nog nieuw en spannend. Ik merk wel dat bibgebruikers die ons ontdekken op facebook vaak verwonderd zijn dat ook wij de weg al gevonden hebben. Dus het kan helpen om ons oubollige imago een beetje bij te schaven. Leden van de groep kunnen deelnemen aan discussies en prikbordberichten, foto's of video's plaatsen. Activiteiten kunnen als evenement ingevoerd worden en vervolgens is het handig om de leden van de groep een uitnodiging te bezorgen. Een voorbeeld is de Maaslandse bibfietsroute. Verder heb ik ons personeel gestimuleerd om zich aan te melden op facebook en op ontdekkingstocht te gaan. Veertien van de twintig medewerkers zijn er (in sommige gevallen wel schoorvoetend) aanwezig, toch best een mooi resultaat. Een zeker wantrouwen blijft wel gezond, er dienen zich soms rare vogels als vriend aan. Met een hond ben ik nog niet bevriend, maar wel met een kat, in dit geval een leuke marketingtruc van een auteur van boeken over katten.
Naast facebook heb ik mij ook aangemeld op het wat ernstigere (en saaiere) sociale netwerk linkedin, maar daar doe ik verder eigenlijk niet zo veel mee. bibliotheek20.ning.com ken ik nog niet zo lang. Ik heb me aangemeld (zie hier), maar loop er nog wat verloren tussen al die Nederlandse collega's. Ze staan daar precies toch al heel wat verder dan bij ons. Dergelijk netwerk kan op middellange termijn misschien de wat oubollige fora van het VCOB vervangen? Ning kan ook bruikbaar zijn om zelf een sociaal netwerk uit te bouwen, bijvoorbeeld voor de vriendenkring van het stadspersoneel om via een speels en interactief intranet allerlei leuke dingen uit te wisselen. Probeem is wel dat de gemiddelde ambtenaren er nog minder klaar voor zijn dan wij. Hier kunnen wij bibmensen een trekkende rol spelen. Voilà, de volgende weken heb ik het te druk om veel bezig te zijn met de dingen, dus er volgen even geen blogberichten meer (maar je weet maar nooit, misschien kan ik mezelf toch weer niet bedwingen).

Youtube: mooi voorbeeld uit Hengelo

Op de biblioblog van Hengelo zijn ze gestart met een reeks filmpjes waarin aan bibliotheekbezoekers gevraagd wordt iets te vertellen over de boeken, cd's of films die ze net hebben geleend.


Dit vind ik echt een plezant initiatief om een bibliotheekblog aantrekkelijk te maken voor een breed publiek.

RSS: nog altijd de rode draad!

Als jullie een mooi voorbeeld willen bekijken van allerhande RSS-toepassingen, surf dan eens naar de blog van de bib van Londerzeel, die ik vandaag toevallig ontdekte: http://biblonderzeel.blogspot.com/. Zoveel feeds heb ik nog nooit op één pagina bij elkaar gezien! Ik weet eigenlijk niet of de bibliotheekgebruiker op die manier door de bomen het bos nog vindt, maar er is in elk geval veel werk in gestoken.

LibraryThing: mijn virtuele boekenkast

LibraryThing is de web 2.0 toepassing die ik al het langst gebruik, niet om mijn persoonlijke verzameling te catalogiseren, maar om bij te houden welke boeken ik wil lezen en gelezen heb. Op het moment dat ik plan om een boek te gaan lezen, voeg ik het toe en als het uit is volgt de quotering en af en toe ook een korte of langere recensie. Tags heb ik tot nu nog niet veel toegevoegd. Voor mij is dit een plezante manier om mijn leeservaringen te verzamelen, vroeger noteerde ik dit allemaal in een eenvoudig exceldocumentje. Na het lezen kijk ik ook altijd naar de recensies en kwoteringen van anderen, om te zien waar die gelijklopen of afwijken. Het is dus een zeer interessante toepassing voor boekenliefhebbers. Dit is mijn pagina.
Als bibliotheek een collectie beheren via LibraryThing vind ik minder zinvol, de voorbeelden uit de cursus zien er eerder probeersels uit, bruikbaar voor blogs of speciale acties. De informatie van LibraryThing is wel interessant om te integreren in de catalogus, zoeken.bibliotheek.be is hiervan een mooi voorbeeld. Het is een verrijking voor de catalogus en bibliotheekgebruikers leren op die manier de toepassing kennen, waarna de meest fanatieke lezers er vervolgens misschien wel zelf mee aan de slag gaan.

Slideshare: een handige manier om presentaties te delen

Slideshare heb ik tot nu toe regelmatig gebruikt om powerpointpresentaties te herbekijken van interessante sprekers die ik op studiedagen meegemaakt had. Wat mij betreft een fijne toepassing en het werkt ongeveer op dezelfde manier als youtube, alleen gaat het niet om filmpjes maar om presentaties allerhande. Hier zal ik zeker in de toekomst nog meer proberen uit te halen. Voor een personeelsvergadering over competentieontwikkeling n.a.v. de implementatie van RFID in onze bib maakte ik onderstaande (eenvoudige) presentatie.

Presentatie voor personeelsvergadering 20090414

View more presentations from Karla De greeve.

Twitter: beter dan de rest of toch flauwekul?

'Wat ben je aan het doen?' Daar draait het volledig om bij de microblogsite Twitter. In eerste instantie leek mij dit een heel banale toepassing. Mij interesseert het namelijk niet dat mijn vrienden aan het afwassen zijn of onderweg naar het werk of klaar om een broodje te halen. Toch heb ik sinds oktober 2008 een eigen account, maar ik meld er enkel over bezigheden, waarvan ik veronderstel dat ze mogelijk interessant zouden kunnen zijn voor 'derden', zoals goede boeken die ik gelezen heb, mooie muziek die ik ontdekt heb, een tof concert of een plezante wandeling. Mijn tweets zijn dus niet echt talrijk. Het is wel tof dat je ze kan integreren in Facebook en de blog. Als experiment heb ik vervolgens ook een account voor de bib gemaakt. Daarin kondig ik vooral activiteiten aan. Nadeel is wel dat ik nog geen bibgebruikers kan ontwaren tussen de 'followers'. Maar dankzij de widget op de blog van de bib is dat niet echt een probleem. Vandaag werd ik via mijn RSS-feeds in google reader geattendeerd op een artikel van Jan Klerk , bibliothecaris van Haarlem. Hij heeft het in dit blogbericht over allerlei voordelen van Twitter. Hij verontschuldigt zich o.a. voor het feit dat hij minder blogberichten publiceert, omwille van Twitter. Microbloggen (maximum 140 tekens) zou het langzaam maar zeker aan het overnemen zijn van het klassieke bloggen. Daarbij heb ik toch mijn bedenkingen. Twitter is immers, zoals hij zelf aanhaalt, snel en vluchtig, als een trein waarop je af en toe even instapt en onderweg weer afstapt. Dit past perfect in onze dolgedraaide maatschappij waarin alles oppervlakkig en flitsend moet zijn en nieuwssites en kranten constant op zoek zijn naar de meest actuele 'scoop', waar dan vervolgens heel oppervlakkig over bericht wordt om weer snel verder te spurten naar de volgende primeur! Hopelijk blijft er toch nog wat tijd over voor reflectie en diepgang. Daarvoor blijft een klassieke blog een geschikter medium. De interessante links die via twitter verspreid worden naar geïnteresseerden moeten nog altijd ergens vandaan komen. Als iedereen alleen maar gaat twitteren en stopt met bloggen, gaat de kwantiteit primeren boven de kwaliteit en blijft er nog weinig 'inhoud' over om naar te verwijzen. Dan creëren we weeral eens een nieuwe zeepbel. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik van de tweets die ik te zien krijg vaak weinig begrijp. Er wordt veel met jargon van web 2.0 specialisten gegoocheld en dit werkt zeker niet drempelverlagend voor de doorsnee bibliotheekmedewerker.

Plan een activiteit met behulp van 'Doodle'

Tijdens het grasduinen in het uitgebreide gamma web 2.0 toepassingen die er zoal bestaan, ben ik gestoten op Doodle: easy scheduling. Deze toepassing belooft een hulpmiddel te zijn bij het plannen van een vergadering, zakenlunch, familiebijeenkomst, filmavondje of een willekeurige andere groepsactiviteit. Hierbij neem ik dadelijk de proef op de som. Eva heeft mij gevraagd om na de Paasvakantie eens een chatsessie via Meebo te plannen met jullie allemaal. Ik heb gebruik gemaakt van Doodle om hiervoor een aantal data en uren voor te stellen. Via deze link kunnen jullie laten weten op welke momenten je beschikbaar bent om mee te doen. Eens testen of dit vlotter gaat dan via het heen en weer sturen van e-mails, zoals dergelijke afspraken meestal gemaakt worden!

Netvibes of google Reader?

Via netvibes heb ik een pagina gemaakt waarop de RSS-feeds van jullie blogs mooi op een rijtje staan. Dit heeft zijn voordelen t.o.v. google reader omdat je hier de nieuwigheden sneller kan zien. Het nadeel is wel dat je naar de betreffende blog moet doorklikken om een bericht volledig te lezen, bij google reader is dat niet nodig. Maar netvibes is wel handig omdat je er een aantal feeds publiek kan maken en het geheel mooi kan presenteren in een website, gevuld met interessante RSS-feeds, zoals je kan zien in het mooie voorbeeld van Johan Mijs.

Youtube: mijn favoriet!

Hierbij zijn we toe aan de tot nu toe plezantste web 2.0 toepassing uit deze cursus. Privé heb ik youtube al lang ontdekt. Als je aan het surfen bent naar info i.v.m. muziek kom je er vanzelf al snel bij uit. En wat een schat aan filmpjes zijn er daar te vinden! Videoclips, concerten, filmtrailers, leuke filmfragmenten of toffe items uit televisieseries (vooral het zappen naar komische stukjes werkt verslavend). Voor de blog van onze bib maak ik regelmatig gebruik van youtube om berichten te illustreren. Bij items over film of muziek is die combinatie logisch, maar ook bij een boekbespreking kan je bijvoorbeeld een interview met de auteur toevoegen. Mogelijkheden te over dus. Nog plezanter wordt het natuurlijk als de bibliotheek zelf een pagina op youtube heeft met eigen filmpjes van activiteiten of een rondleiding in de bib. Zover zijn we nog niet, maar we gaan het zeker bekijken of het ons lukt. Het lijkt in elk geval gemakkelijker en laagdrempeliger om mee te werken dan een eigen podcast. Een videocamera hebben we alvast in huis. Ik heb ook een poging ondernomen om met behulp van Jing een screencast te maken, maar dat is me uiteindelijk toch niet gelukt.
Hieronder een concertfragment van de Nederlandse 70's band Gruppo Sportivo met 'Beep beep love', ons allen welbekend als 'het leven van A tot Z' (zie hier)

Podcasts

Met het gebruik van podcasts ben ik al een tijdje vertrouwd. Ik heb me namelijk een tweetal jaren geleden via I-tunes op enkele podcasts geabonneerd. Eén daarvan is die van Songlines, een heel goed Engels wereldmuziektijdschrift. Elke keer als er een nieuw nummer verschijnt maken zij ook een podcast met interviews, muziekfragmenten enz. Ik heb de RSS-feed van deze podcast nu ook toegevoegd aan Google Reader. Via Vlaamse podcasts ben ik uitgekomen op de podcast van Iedereen Leest! Daarvan heb ik de feed toegevoegd aan de rechterkant van de blog. Persoonlijk vind ik podcasts een aangename uitvinding. Je luistert wanneer je zelf wil en zo vaak je wil naar een bepaalde uitzending. Een podcast opzetten voor de bib kan zeker nuttig zijn, getuige de voorbeelden uit de cursus, maar je moet er de tijd, technische know-how en talent (vb. mooi stemtimbre) voor hebben om er iets waardevols van te maken voor de gebruiker. Een amateuristisch gemaakte podcast zou alleen maar anti-reclame zijn.

Chatten: de oudste web 2.0 toepassing uit het web 1.0 tijdperk?

Oei, dit deeltje van de cursus sprak mij dadelijk veel minder aan dan de rest. Chatten is toch geen nieuwe toepassing? Toen wij in 1997 in de bib kennismaakten met internet behoorden tot het pakket: 'zoeken met internet explorer', 'e-mail', 'nieuwsgroepen' en jawel... 'chatten'! Natuurlijk moest ik het uitproberen, maar ik kwam in die chatkanalen eigenlijk alleen vuile praat en flauwiteiten tegen. Dus ik hield het chatten vervolgens lange tijd voor bekeken. Met een 'messenger' werken om 'alleen met bekenden' te chatten sprak mij wel iets meer aan. Het probleem stelt zich hierbij echter dat in mijn vriendenkring nauwelijks actieve chatters zitten. Je moet al gaan afspreken om tegelijkertijd on-line te zijn, dus dat is er nooit van gekomen. Indien je familie of goede vrienden hebt, die lange tijd ergens in het buitenland zitten, denk ik wel dat het heel interessant kan zijn, in elk geval goedkoper dan telefoneren. Wat kunnen we met deze toepassing doen in onze bib? Iemand de opdracht geven om op bepaalde tijden 'stand by' te zijn om te chatten met gebruikers? Dat lijkt mij nogal omslachtig. Ingewikkelde vragen zie ik mensen nog niet stellen via een chatbox. Bovendien moet het personeelslid eerst een cursus 'chattaal' volgen, om zich bij de jonge chatters niet hopeloos belachelijk te maken. Off-line chatten zie ik nog minder zitten, dan is het toch veel eenvoudiger om gewoon een e-mail te sturen en het antwoord af te wachten? Of misschien is het gebruik van Twitter een mooi alternatief, bibklanten die 'tweets' ter attentie van de bib sturen met hun korte vragen?
Omwille van de cursus heb ik toch een account gemaakt bij Meebo (AIM: karlabibmaaseik). Onderaan de blog heb ik een 'widget' geplaatst, dus je kan met mij chatten als ik on-line ben of mij off-line een bericht achterlaten. Een dergelijke widget plaatsen op de blog van de bib is misschien een leuk gadget, maar ik twijfel dus sterk of er klanten zijn die er gebruik van zouden maken. Misschien kunnen we eens een gezamenlijke chatsessie houden binnenkort, als iedereen een eigen account heeft?

RSS feeds: epiloog

Deze kon ik jullie echt niet onthouden, nu loop ik wel vooruit op de dingen in de cursus, maar toch...

Google documenten: even uitproberen!

Het is mij gelukt om via google documenten een testdocument aan te maken, te publiceren en vervolgens rechtstreeks op deze blog te posten. (zie vorig bericht). De tweede test was een bestaand document van mijn pc opladen naar google documenten. Ik koos voor een excelformulier. Iedereen kan het bekijken, alleen aan Maarten heb ik een uitnodiging gestuurd om wijzigingen aan te brengen. Dan kan ik testen of ik geattendeerd wordt op het moment dat hij iets wijzigt. Tot zover de kleine oefening met google documenten.
Is dit nu een zinvol 'ding' voor onze bib? Het is in elk geval eenvoudig om mee te werken, dit geldt eigenlijk voor alle 'google'-tools die ik tot nu toe heb leren kennen. Voor de gebruikers die in onze bib komen internetten is het zeker handig. Er hoeft geen 'duur' officepakket geïnstalleerd te worden op de publieke internetpc's, met alle nadelen en ergernissen die daarbij komen kijken. Het gebeurt immers regelmatig dat een gebruiker na veel zwoegen een document klaargemaakt heeft, vervolgens zijn gratis internettijd ziet verstrijken en 'foetsjie' is het document, omdat de PC automatisch heropstart en alle oorspronkelijke instellingen daarbij hersteld worden. Alles wat onze gebruikers via internet op de pc opslaan, wordt om veiligheidsredenen (en omwille van de privacy) gewist bij het heropstarten van de pc. Google documenten heeft als belangrijke troef dat alles on-line opgeslagen wordt, dus niet pc gebonden is. Ook voor het personeel kan het handig zijn, vooral voor documenten die door meerdere personen gebruikt worden. Doormailen is niet meer nodig, de laatste versie staat altijd on-line (dus geen verwarring hierover) en bij een crash van de harde schijf of de installatie van een nieuwe pc stellen zich geen problemen. Zeker het delen van uurroosters via google docs zou voor ons personeel een belangrijke verbetering kunnen zijn. Nu mogen de personeelsleden niet vergeten om regelmatig op het prikbord te kijken of er wijzigingen zijn. Via google-docs worden zij geattendeerd op het moment dat er iets verandert.
Conclusie: google documenten is, zeker in combinatie met de wiki van google sites een bruikbare tool bij de uitbouw van een interactief intranet voor ons personeel.
Bij dit alles wordt het mij elke dag duidelijker waarom de RSS-feeds in het begin van de cursus aan bod gekomen zijn. Ze duiken immers ongeveer bij elk 'ding' opnieuw op. Indien RSS niet bestond, zou web 2.0 eigenlijk niet echt bestaan, of overdrijf ik hier?

testje met google docs

Hallo



Dit is een klein testje. Dit document maak ik rechtstreeks via google docs. Het lijkt mij toch gemakkelijker om gewoon off-line te werken aan een document en het dan als het klaar is te publiceren (en te delen met degenen voor wie het bedoeld is). Er moest maar eens iets mis gaan bij google en dan ben ik mijn document kwijt! Dus graag heb ik er nog een backup van op pc of usb stick.



Eens kijken of het lukt om een foto in te voegen

Dat is dus gelukt.
Ook de spellingscontrole lukt.

Dus eigenlijk werkt dit even vlot als 'word'. Kwestie van gewoon te worden om on-line met een document aan de slag te gaan.

Wiki: meer dan Wikipedia?

Bij de term Wiki moest ik tot nu toe altijd denken aan Wikipedia, de internetencyclopedie waaraan iedereen kan bijdragen. Ik gebruik wikipedia vaak om extra inhoud te geven aan de blog van de bib, via links (vb. biografieën van auteurs). In 2008 lanceerde het VCOB ook een wiki n.a.v. de bibliotheekweek. Die wiki kwam er in de plaats van de klassieke ‘map met suggesties’. Ook hier was het de bedoeling dat iedere bibliotheek er eigen tips kon toevoegen en ervaringen kon uitwisselen. Toch heb ik de indruk dat nog niet veel bibliotheken er gebruik van gemaakt hebben. Ook ik trouwens niet, ik heb er gewoon traditioneel wat algemene info uitgehaald.
Voor deze cursus heb ik de andere voorgestelde wiki’s bekeken, zoals die van de bibliotheken van Kortrijk en Deventer en vervolgens ben ik een beetje gaan oefenen in de zandbak van Wikipedia (wat trouwens niet echt meeviel). Belangrijkste vraag is ook hier weer: wat kunnen wiki’s betekenen voor onze bibliotheek? Een Wiki aanmaken voor de gebruikers (zoals Deventer) lijkt mij heel arbeidsintensief en moet na aanmaak constant up-to-date gehouden worden. De vraag is ook of onze gebruikers hierop zitten te wachten. Welke inhoud hebben wij te bieden? Misschien kan een wiki eerder zinvol zijn voor intern gebruik door ons personeel? Een soort interactief intranet voor de personeelsleden van de bib? Ik heb een poging ondernomen en via google sites (de eenvoudigste) een Wiki gemaakt, waarop ons personeel documenten zou kunnen delen. Bijvoorbeeld draaiboeken van activiteiten, verslagen van vergaderingen, dienstroosters, agenda’s, enz. zouden op zo een wiki geplaatst kunnen worden, i.p.v. ze elke keer via e-mail naar iedereen door te sturen. De documenten worden op die manier centraal beheerd, er is minder verwarring m.b.t. de verschillende versies van bijvoorbeeld actieplannen of kalenders van activiteiten. De documenten zijn er ook veilig als een PC crasht en er net geen recente backup voorhanden is. De wiki die ik als test aangemaakt heb is openbaar toegankelijk voor iedereen. De bedoeling is natuurlijk om deze toegang af te sluiten op het moment dat we er serieus mee gaan werken, zodat alleen ons personeel na inloggen documenten kan bekijken, aanpassen en toevoegen. We gaan het in elk geval uittesten in de bib. Of het werkbaar is, zal later blijken.

Delicious: heerlijke dikmaker?

De naam doet mij watertanden. Delicious klinkt heel aanlokkelijk, een lekker snoepje? Ik had al wel enkele keren een deliciouspagina gezien via links, o.a. van het VCOB (zaliger) en telkens vroeg ik mij af wat de meerwaarde was. Waarom niet eenvoudig wat links plaatsen op de eigen website? Waarom alle links nog eens verzamelen op een aparte plek? Nu ik zelf een account gemaakt heb (zie hier ) en een beetje geoefend heb zie ik toch dat de bedoeling ruimer is. Na aanmelding heb ik dadelijk al mijn favorieten geïmporteerd. Ik moet er wel bij vertellen dat ik dit thuis gedaan heb. Vervolgens zat ik opgezadeld met ca. 850 links, waarbij een hele hoop oude rommel die ik eigenlijk al lang had moeten weggooien. Gelukkig heb ik bij het importeren ervoor gekozen om de links niet meteen openbaar te maken. Op mijn deliciouspagina heb ik enkel de favorieten die ik ook vandaag nog gebruik publiek beschikbaar gesteld. Bij een heel aantal hiervan waren al tags aanwezig, die andere gebruikers er in het verleden aangehangen hebben. Dat maakt het natuurlijk een stuk eenvoudiger. Een deel van de links heb ik zelf van tags voorzien, nog niet allemaal! Wat kan ik hiermee nu doen? Wat is de meerwaarde t.o.v. het gewone gebruik van favorieten via mijn PC? Het opvallendste voordeel is dat delicious overal bereikbaar is en dat ik bij aanschaf van een nieuwe PC geen favorieten meer moet importeren. Maar waar het ook hier weer om draait is het sociale element, de rode draad van deze cursus web 2.0? Via mijn gebruikte tags kan ik interessante links ontdekken van andere gebruikers en deze gebruikers toevoegen aan mijn netwerk, dus ook hier kan ik nieuwe vriendjes vinden. Delicious kan ook gebruikt worden als zoekmachine, specifieke info wordt sneller gevonden dan via een zoekmachine, er zit minder ballast tussen. Of toch? Ik heb nog niet gecheckt of hier veel commerciële organisaties aanwezig zijn met hun links. Kan ik er ook iets mee voor onze bibliotheek? Dat lijkt mij wat moeilijker. Er kan voor intern gebruik een pagina gemaakt worden met alle interessante links die door onze medewerkers gebruikt worden tijdens hun werkzaamheden of die bruikbaar zijn om bibgebruikers met bepaalde vragen verder te helpen. Verder kan op de website van de bib (of via de blog) een feed geplaatst worden, eventueel in de vorm van een woordenwolk. Praktisch en tegelijk dynamischer dan een gewone klassieke opsomming van links.

Een tussenstand

We hebben nu 3 toepassingen uitgetest. Klaar voor een eerste voorzichtige evaluatie. Met het bloggen was ik al een tijdje vertrouwd via de blog van de bib. Ik ben wel van plan om deze nieuwe persoonlijke blog ook na de cursus verder te zetten. Hier kan ik namelijk alle dingen kwijt die niet thuishoren in de biblioblog. Nog meer een echt dagboek dus! En er komen tenminste reacties .:)
RSS biedt heel veel mogelijkheden, waarschijnlijk ook ter ondersteuning van de toepassingen die verder in deze cursus aan bod zullen komen. Voor de bibliotheek kan RSS in de eerste plaats een meerwaarde bieden via de on-linecatalogus. Als de catalogus over RSS feeds beschikt, kan de gebruiker immers feeds instellen van eigen, zeer specifieke zoekopdrachten en wordt hij vervolgens geattendeerd op het moment dat er voor deze zoekopdrachten nieuwigheden beschikbaar zijn. Dergelijke feeds zijn altijd volledig up-to-date. Aanwinstenlijsten in gedrukte vorm of via een aparte knop in de on-line catalogus hoeven dan niet meer aangemaakt te worden. Deze lopen immers toch altijd achter. Flickr was voor mij helemaal nieuw, vermits ik tot nu toe zowel privé als voor de bib via picasa gewerkt heb om foto's te delen. Het is mij ondertussen duidelijk dat Flickr meer mogelijkheden biedt op het vlak van het bewerken van foto's. Ook is flickr meer web 2.0, in de zin dat er meer nadruk gelegd wordt op het 'sociale netwerk' dat errond gebouwd is. Toch blijft picasa voor mij interessant, omdat ik de layout mooier vind en vooral overzichtelijker. Flickr oogt nogal trendy en druk.

Mozaic maker als voorbeeld van een image generator

Zoals je bovenaan deze blog kan zien, heb ik wat geoefend met de mogelijkheden van 'image generators'. Ik ben naar fd's flickr toys gesurfd en heb er gekozen voor 'mosaic maker'. Vervolgens heb ik een collage gemaakt met 10 van mijn foto's. Hiervan vind ik het resultaat wel best mooi. Dergelijke toepassingen lijken mij ook bruikbaar voor de bibliotheek, ze kunnen een handig hulpmiddel zijn bij het vervaardigen van een eenvoudige flyer of affiche (eerder dan de flickr mashups, die volgens mij pure gadgets zijn).

Foto's bewerken & flickr mashups

Zonet heb ik een foto opgeladen naar flickr, waarop ikzelf tijdens een personeelsfeest te zien ben met rode ogen. Ik heb de foto via het on-lineprogramma picnik bijgesneden en de rode ogen weggewerkt. Hier het resultaat: niet echt om over naar huis te schrijven. Deze functie van flickr vind ik toch niet zo denderend. Volgens mij bereik je betere resultaten met een gewoon offline photoshopprogramma.

Ook de verschillende flickr mashups lijken mij niet zo zinvol om voor de bib te gebruiken. Het zijn wel mooie dingen om even te bekijken, maar wat moet je er praktisch mee? Dergelijke letterfoto's bijvoorbeeld zijn ondertussen toch al een beetje afgezaagd?

samba en mousso

samba en mousso
Originally uploaded by kaliganes

Via blog this. Ik kon toch niet wachten tot volgende week om dit uit te proberen!

Flickr of toch picasa?

Vandaag ben ik echt begonnen met het verkennen van de mogelijkheden van flickr. Omdat mijn collega Maarten zich zal toespitsen op foto's van de bibliotheek en omdat ik zelf al een hele collectie foto's van bibactiviteiten verzameld heb via picasa heb ik ervoor gekozen wat foto's op te laden die verband houden met mijn 5 grote passies. Mijn fotostream is hier te vinden. Ik heb 5 sets gemaakt met telkens enkele foto's, namelijk bib Maaseik, wandelingen, reizen, poezen en wereldmuziek. Bij elke foto heb ik een beschrijving opgenomen en bij de meeste ook enkele tags. Plezant allemaal, maar voorlopig blijft mijn voorkeur toch uitgaan naar picasa. Het linken naar een foto of album via de blog gaat bij picasa makkelijker. Je kan een foto bijvoorbeeld gemakkelijk 'insluiten' op de blog. Als voorbeeld voeg ik hieronder een foto toe uit één van de albums die ik op picasa voor de bib gemaakt heb. Als je doorklikt op deze foto, kom je automatisch in het album terecht en kan je dadelijk de overige foto's bekijken.

Van 2009

Dit lukt niet automatisch bij flickr, natuurlijk wel met de juiste HTML code, maar daar heb ik me nu even niet mee bezig gehouden. Dadelijk ga ik nog even kijken of het lukt om ook een diamontage van de flickr-foto's op de blog te zetten

Eerste Flickr poging

Zonet snel even een yahoo account aangemaakt om te kunnen starten met flickr. Tot nu toe het ik altijd gebruik gemaakt van picasa om foto's te delen, zowel privé als voor de bib. Flickr ziet er op het eerste zicht ingewikkelder en chaotischer uit dan picasa. Maar ik heb toch besloten om ermee te werken voor deze cursus, want ik weet niet of het mij via picasa zal lukken om alle opdrachten uit te voeren (de mash-ups bijvoorbeeld, zit dat tussen de functionaliteiten van picasa, ik weet het niet).
Bij het zoeken naar foto's op flickr heb ik een mooie foto gevonden van 'Dewey', de bibliotheekkat die het stadje Spencer in de VS jaren in zijn ban hield. Op de blog van de bib besprak ik een tijdje geleden het boek met fluwelen pootjes over deze speciale kater.
De foto werd geplaatst door 'moosegirl', zie hier

Verdere zoektocht naar interessante RSS-feeds

Thuisgekomen en ik heb er voor vandaag nog steeds geen genoeg van gekregen. Ben nog wat verder aan het experimenteren met mogelijkheden van RSS-feeds. Wat interessante biblioblogs betreft heeft Johan Mijs al een mooie netvibespagina samengesteld, waarop ze ongeveer allemaal terug te vinden zijn . Ik heb gezien dat het ook mogelijk is om alle Vlaamse biblioblogs in één feed te gieten. Dan verschijnen in deze ene feed de recentste berichten van de verschillende blogs gewoon chronologisch. Ook handig. Johan heeft voor de creatie van die cumulatieve feed gebruik gemaakt van Pipes. Om dat programma te gebruiken heb je wel een yahoo account nodig. Via google blog search heb ik zelf een aantal zoekopdrachten gedaan naar onderwerpen die mij persoonlijk interesseren (o.a. wereldmuziek, bibliotheek 2.0) en mij vervolgens via google reader op de feed van deze zoekopdrachten geabonneerd. Tenslotte heb ik de feeds van mijn twitteraccount op deze blog gezet, samen met de blogroll van alle blogs die ik volg (die van jullie dus). Voila, ik denk dat dit voldoende is voor vandaag. Binnenkort aan de slag met flickr!

Google reader en RSS feeds: wat brengt het bij?

Al bijna aan ding nummer 5 aanbeland, het gaat hier goed vooruit! We zijn al twee uurtjes met RSS-feeds aan het experimenteren via google-reader. Eerst hebben we ons allemaal op elkaars blogs geabonneerd. Op die manier zijn alle nieuwe berichten dadelijk te zien. Daarna de feeds van enkele nieuwssites binnengehaald (de standaard, de morgen enz.). Heel interessante feeds voor bibliotheken worden aangeboden via bibliotheek.be, dankzij de aquabrowser. Van elke zoekactie in de aquabrowser kan een feed binnengehaald worden. Als je bijvoorbeeld in de zoekactie 'wereldmuziek' of 'thrillers' intikt, kan je de feed van de zoekresultaten binnenhalen. Dan zie je later of er nieuwigheden ingevoerd zijn binnen de genres die je interessant vindt. Dit kan voor de bibliotheekklanten natuurlijk interessant zijn, gepersonaliseerde info via een eigen portaal binnenhalen. Daartegenover lijken de klassieke elektronische nieuwsbrieven wat oubollig. Dan hoef je zelf niet meer voor aanwinstenlijsten te zorgen. Voorwaarde is wel dat de catalogus hierop voorzien is. Momenteel zijn binnen het Provinciaal Bibliotheeksysteem Limburg nog geen RSS feeds voorzien in de catalogus. Hopelijk zal deze functie bij de nakende restyling niet vergeten worden! Bijvoorbeeld door de aquabrowser als schild over de catalogus te leggen.

Mijn ervaringen met web 2.0 tot nu toe

In oktober 2008 hebben de Limburgse bibliothecarissen een algemene inleiding over web 2.0 toepassingen gekregen. Na die interessante presentatie van Johan Mijs ben ik meteen aan de slag gegaan. Tijdens de bibliotheekweek zijn we in de bib van start gegaan met een blog. Voor foto's van onze activiteiten werd een pagina aangemaakt via picasa. Ook met RSS-feeds heb ik een beetje geëxperimenteerd via netvibes. Maar de meest ingrijpende stap was het openen van een account op facebook. Sindsdien ondervind ik de kracht van virtuele sociale netwerken. Linkedin, ning en twitter moest ik daarna natuurlijk ook even uitproberen. Vooral facebook is verslavend, het is tof dat je er alle andere toepassingen in kan integreren, zodat je facebookvrienden alles kunnen volgen waarmee je bezig bent (voor zover je dat wenst natuurlijk). Van zodra ik een blogbericht voor de bib gemaakt heb, verschijnt het automatisch ook via mijn facebookprofiel. Tijdens deze cursus wil ik meer leren over de andere web 2.0 toepassingen, waarmee ik nog geen of weinig ervaring heb, zoals flickr, last.fm, slideshare, wiki, delicious, my discoveries... en het plezante is dat we in groep zijn en daarbij van elkaar nieuwe dingen kunnen leren, elkaars bezigheden kunnen volgen.

Start to web 2.0 in 23 dingen

Het startschot is gegeven. Vanaf nu zal ik via deze blog regelmatig berichten over mijn vorderingen in web 2.0 landschap. Ik ben zelf benieuwd waartoe dit traject mij zal leiden en welke toepassingen voor de bib van Maaseik nuttig zullen zijn