Sociale netwerken: te consumeren met verstand

Je hoort mij al aankomen. Facebook kan gevaarlijk zijn, ook al begon het allemaal vrij onschuldig met de aanmaak van een profiel in oktober 2008, niet met de bedoeling om er verder veel mee aan te vangen. Voordat ik het goed en wel in de gaten had, werd ik een beetje verslaafd. Even uitzoeken hoe ik een groep voor de bib kon aanmaken, een link maken met blogger, picasa en librarything. En natuurlijk vrienden zoeken, waarbij ineens lang uit het oog verloren klasgenoten opduiken, zelfs uit de lagere school. En dan oude klasfoto's delen, elkaar erop taggen, heel plezant allemaal. Op voorhand was ik van mening dat een 20-tal vrienden wel zou volstaan, maar voor ik het zelf goed in de gaten had, zat ik al boven de 100 contacten. De meerderheid hiervan zijn mensen uit de bibliotheeksector, waarvan ik er een heleboel niet persoonlijk ken, maar het is interessant om op de hoogte te blijven van hun acties en info uit te wisselen. De groep 'bib Maaseik' heeft momenteel een kleine 100 leden, waaronder een 50-tal bibgebruikers en de rest alweer uit het werkveld. Ja, ook ik ben lid / fan van (of bevriend met) een 20-tal bibliotheken via facebook. Kwestie van te weten hoe de collega's het aanpakken. Of het een duurzame manier is om met onze klanten te communiceren zal nog moeten blijken, nu is het allemaal nog nieuw en spannend. Ik merk wel dat bibgebruikers die ons ontdekken op facebook vaak verwonderd zijn dat ook wij de weg al gevonden hebben. Dus het kan helpen om ons oubollige imago een beetje bij te schaven. Leden van de groep kunnen deelnemen aan discussies en prikbordberichten, foto's of video's plaatsen. Activiteiten kunnen als evenement ingevoerd worden en vervolgens is het handig om de leden van de groep een uitnodiging te bezorgen. Een voorbeeld is de Maaslandse bibfietsroute. Verder heb ik ons personeel gestimuleerd om zich aan te melden op facebook en op ontdekkingstocht te gaan. Veertien van de twintig medewerkers zijn er (in sommige gevallen wel schoorvoetend) aanwezig, toch best een mooi resultaat. Een zeker wantrouwen blijft wel gezond, er dienen zich soms rare vogels als vriend aan. Met een hond ben ik nog niet bevriend, maar wel met een kat, in dit geval een leuke marketingtruc van een auteur van boeken over katten.
Naast facebook heb ik mij ook aangemeld op het wat ernstigere (en saaiere) sociale netwerk linkedin, maar daar doe ik verder eigenlijk niet zo veel mee. bibliotheek20.ning.com ken ik nog niet zo lang. Ik heb me aangemeld (zie hier), maar loop er nog wat verloren tussen al die Nederlandse collega's. Ze staan daar precies toch al heel wat verder dan bij ons. Dergelijk netwerk kan op middellange termijn misschien de wat oubollige fora van het VCOB vervangen? Ning kan ook bruikbaar zijn om zelf een sociaal netwerk uit te bouwen, bijvoorbeeld voor de vriendenkring van het stadspersoneel om via een speels en interactief intranet allerlei leuke dingen uit te wisselen. Probeem is wel dat de gemiddelde ambtenaren er nog minder klaar voor zijn dan wij. Hier kunnen wij bibmensen een trekkende rol spelen. Voilà, de volgende weken heb ik het te druk om veel bezig te zijn met de dingen, dus er volgen even geen blogberichten meer (maar je weet maar nooit, misschien kan ik mezelf toch weer niet bedwingen).