Nieuwe blog voor mijn leeservaringen

Vanaf vandaag publiceer ik al mijn leeservaringen via deze nieuwe blog:
http://karlaleest.blogspot.com

Nieuwe blog voor mijn wereldmuziekverslaggeving!

Vanaf heden publiceer ik alle berichten over wereldmuziek via de volgende nieuwe blog!
wereldmuziekavonturen.blogspot.com

Gelezen: 'Hoe ik dom geworden ben' van Martin Page

Op de blog van collega bibman las ik vorige week een bespreking van Hoe ik dom geworden ben van de Franse auteur Martin Page. Het gaat om zijn debuutroman uit 2001. De auteur werd in Frankrijk juichend binnengehaald als een nieuwe Michel Houellebecq en vertalingen volgden snel. De bespreking deed mij watertanden om het boekje van 126 pagina’s even tussendoor te lezen. Het gegeven sprak mij dadelijk aan. Een verstandige jongeman voelt zich heel ongelukkig en neemt het besluit om dom te worden, met rijkdom en geluk als gewenst resultaat. Het boekje is een satire op de consumptiemaatschappij, het zit vol met spitsvondigheden, maar toch vond ik het een afknapper. Waarschijnlijk is de schrijfstijl hiervan de belangrijkste oorzaak. Nogal saai en afstandelijk, intellectualistisch en veel 'gezochte' metaforen en beschrijvingen. Volgens mij zit er een veel betere roman in het uitgangspunt. Het kan natuurlijk ook best zijn dat de vertaling gewoon niet goed is. Zinsneden zoals: 'na water op het vuur gezet te hebben...zonder een druppel van zijn thee gedronken te hebben...' lees ik niet graag. Wel grappige vondsten (vb de zelfmoordschool), maar niet goed uitgewerkt. Geef mij dan toch maar Michel Houellebecq, wiens schrijfstijl ik veel spontaner vind, waardoor zijn humor veel beter uit de verf komt!

Gelezen: 'Leuke dingen voor witte mensen' van Christian Lander

Plezant om te lezen over de arty-farty Amerikaan die dweept met New York en Europa, houdt van dure broodjes, brunchen, biovoeding, authentieke Aziatische restaurants, verre reizen naar plaatsen waar geen toeristen komen, trektochten in de natuur, obscure muziek, arthousefilms. Verder heeft deze 'witte' mens geen televisie, staat hij stil bij concerten, is bekommerd om het milieu en heeft minstens enkele zwarte medemensen en homoseksuelen in zijn vriendenkring. Grappig boekje dat wel tot nadenken zet! Kom ik namelijk ook zo aanstellerig over? Want ongeveer de helft is ook op mij van toepassing.

Marc De Bel, serendipity en genre-etiketten

Gisteren was de bekende jeugdauteur Marc De Bel te gast in onze bib. De toekomst van het boek kwam ter sprake, het e-book en het nadeel van het gedrukte boek dat het niet over hyperlinks beschikt. Vervolgens ging het over zoeken via google en het feit dat je tijdens zo een zoekactie soms ineens iets interessants tegenkomt, waar je helemaal niet naar op zoek was en dat dit internet zo boeiend maakt. De auteur merkte vervolgens op dat daar een specifieke term voor bestaat, maar hij kon niet op de naam komen (de titel van een plaat van de police?). Soit, het toeval wil dat net vandaag in DM Magazine een edito staat over de moeilijk te vertalen Engelse term 'serendipity', te omschrijven als 'de gave om door toevalligheden en intelligentie iets te ontdekken waar men niet naar op zoek was. Om zo waardevolle dingen te ontdekken'. In dit artikel stond nog een interessante quote: 'Het nadeel van Facebook, Twitter en zelfs internetnieuws is dat beoefenaars ervan zich eigenlijk in een 'eigen gelijk' niche nestelen, enkel nog lezen wat zogenaamd voor hen voorbestemd is'. Als we deze lijn verder trekken doen sociale bibliotheekcatalogi hetzelfde: na een zoekactie dadelijk uitvogelen welke andere boeken aan uw smaak zullen voldoen. Verder lees ik: 'Gewone kranten en magazines hebben het voordeel dat de lezer geconfronteerd wordt met artikels die hij niet verwacht, die zelfs niet bij zijn leefwereld passen, maar daar uiteindelijk toch een invloed op kunnen hebben'. Dit alles zet ons natuurlijk aan het denken. Ik herinnerde mij ineens die bibliothecaris die mij enkele jaren geleden vertelde dat hij geen genre-etiketten op zijn boeken wenste, omdat de lezer dan enkel boeken selecteert in het genre dat hem aanspreekt en niet meer bij toeval eens iets heel anders interessants ontdekt. Ik ben benieuwd naar reacties op deze invalshoek en het artikel (dat ik on-line enkel via mediargus te pakken gekregen heb).

Onze chatsessie

Om nog eens even rustig na te lezen!
De link

Ning: nog een interessant ding!

In het kader van de cursus maakten we allemaal kennis met bibliotheek20.ning.com, een sociale netwerksite, specifiek voor de bibliotheeksector. Ik weet niet of het jullie ook opgevallen is dat het met Ning mogelijk is om een eigen sociaal netwerk op te richten. Dit zou een kans kunnen zijn voor gemeentebesturen om met hun intranet web 2.0 te introduceren bij alle medewerkers. Ook lijkt het mij een handig communicatieinstrument voor bijvoorbeeld een gemeentelijke vriendenkring. Kortom, mogelijkheden te over, natuurlijk ook voor privégebruik.
De voordelen voor gemeentebesturen op een rijtje: interactiviteit (alhoewel waarschijnlijk niet iedereen dit als een voordeel zal beschouwen), gratis, overal toegankelijk, web 2.0 in de zin dat het mogelijk is om fora uit te bouwen, blogs te integreren, foto's en video's op te laden, gebruik te maken van RSS-feeds enz. En een belangrijke troef is dat het netwerk kan afgesloten worden voor derden: je kan namelijk kiezen voor een netwerk dat enkel voor 'leden' toegankelijk is. Ning wordt meer een meer gebruikt door Nederlandse gemeentes voor de uitbouw van een interactief intranet (bijvoorbeeld in Haarlem).